Τον τελευταίο καιρό έχω πολλά μες στο μυαλό μου, μα όσα και περισσότερα βάζω πάντα αυτό διαλέγει να έρχεται στην επιφάνεια, απρόσκλητο και με ένα σωρό παρελκόμενα:
Γιατί διαλέγουμε να επικοινωνούμε, γιατί επιμένουμε να κάνουμε ορατό ότι σε άλλες περιπτώσεις κρατάμε με προσοχή κρυμμένο μέσα μας;
Το πρώτο που έρχεται στο νου είναι πως γυρεύουμε βοήθεια.
Αμέσως μετά σκέπτομαι την μοναξιά που πιθανά σήμερα βρίσκει διέξοδο όχι στα πάλαι ποτέ ασβεστωμένα σκαλοπάτια μιας γειτονιάς αλλά στα βαρυφορτωμένα σύρματα του Internet.
Ίσως είναι ένας τρόπος επίδειξης κάτι που σε ένα blog που συνάντησα (http://ninac.wordpress.com/2007/06/15/every-little-girl-needs-a-teddy-bear-ii/) είχε τεκμηριωθεί πολλή εύστοχα ως:
"ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΛΑΚΩΔΗ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΜΑΣΤΕ, ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΒΛΕΠΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΤΙΠΟΤΑ." ANTONIO PORCHIA
"ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΛΑΚΩΔΗ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΜΑΣΤΕ, ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΑ, ΔΕΝ ΘΑ ΒΛΕΠΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΤΙΠΟΤΑ." ANTONIO PORCHIA
Και μετά μου έρχονται σκέψεις όπως «υπάρχει ανθρώπινη φιλία και ακόμη πιο έντονα και βασανιστικά υπάρχει φιλία ανάμεσα στα δυο φύλα; Μήπως άραγε είναι μια πρόφαση για επιβολή, για κυριαρχία. Και όταν βρίσκομαι σε αυτό το σημείο μου έρχεται στο νου η ανάρτηση της Κωνσταντινιάς για τον Νίτσε, που αναρωτιόταν αν αγαπάμε με πρόθεση ή όχι. Τον τελευταίο καιρό το μόνο που ίσως κατάφερα να βεβαιώσω τον εαυτό μου και έγραψα τελευταία είναι πως οι άνθρωποι επικοινωνούν μεταξύ τους όχι απαραίτητα για να λύνουν τα προβλήματα τους αλλά για να νοιώθουν περισσότερο δεμένοι με όσους τα μοιράζονται. Για τα υπόλοιπα νοιώθω πως βρίσκομαι στο καλλίτερο σημείο όχι γιατί τα έχω λύσει, αλλά τα σκέπτομαι διαρκώς οπότε με τον δικό μου τρόπο τους δίνω την αξία που μπορώ να τους δώσω.
9 σχόλια:
Καλή μέρα φεγγάρι. Δεν ξέχασα την υπόσχεσή μου αλλά νιώθω ανόητ- αν την επαναλάμβάνω συνέχεια. Εσύ ξέρεις.
Να ένα ερώτημα που μας δίνει το ερέθισμα να ψάξουμε λίγο μέσα μας.
Το μέτρο της ειλικρίνιάς αυτού που θα πούμε σαν αποτέλεσμα της εντός μας έρευνας μπορεί και αυτό να είναι μέρος της απάντησης.Για τον καθένα μας οι λόγοι είναι διαφορετικοί. Δεν μπορεί να γενικκευθεί η απάντηση. Καθώς προσπαθώ να βρω τους δικούς μου λόγους, τους ανακοινώνω αμοντάριστους. Σε εμένα λοιπόν πάντα άρεσε πολύ να ακούω γύρω μου τους ανθρώπους. Στα τρένα, στα λεοφωρεία, στον κινηματογράφο στο δρόμο κλπ. Πάντα έστεινα αυτί..και έπαιζα το εξης παιχνίδι. Με αυτά που έλεγαν προσπαθούσα να καταλάβω πως ήταν.(Συνήθως ακουγα αυτούς που καθόταν στα πίσω από μένα καθίσματα αν αυτό γινόταν μέσα στο τραίνο πχ) Άκουγα...άκουγα και έκκανα με τη φαντασία μου το πορτραίτο τους. Λίγο πριν κατεβώ γύριζα και τους κοίταζα. Κρατούσα και στατιστικά. πχ. Σήμερα στις 10 ακροάσεις πέτυχα τις 2...Πιστεύω και αγαπάω τους ανθρώπους περισσότερο από όσο πρέπει. Αυτό με κάνει πολύ ευάλωτη γιατί πάντα θεωρώ ότι οι άνθρωποί είναι όχι απλά καλόι αλλά άγγελοι. Ξέρω το τεράστιο λάθος. Μου το επισημαίνουν όσοι με ξέρουν το καταλαβαίνω και εγώ. Όμως αν και έχω κάνει ίσως την μεγαλύτερη προσπάθεια στη ζωή μου για να απαλαγώ από το σύνδρομο της "ανθρωπολαγνείας" όπως το αποκαλώ, δεν το έχω καταφέρει. Το βλογγινγ είναι για μένα μιά μεταφορά του παιχνιδιού αυτού στο χωριό που ζω τώρα και δεν έχω τις ευκαιρίες που είχα να ακούω άγνωστους, ενώ συνεχίζει το βίτσιο μου να ακούω και να προσπαθώ να καταλάβω τους ανθρώπους γύρω μου.Τώρα όμως το παιχνίδι είναι πιό δίκαιο. Παλιά δεν έδεινα κανένα στοιχείο της δικής μου προσωπικότητας, εκτός αν συνεβαινε κάτι έκτακτο.- Παρακαλώ σας έπεσε κάτι (τις περισσότερες φορές ήταν σκουπίδι που το πέταγαν επίτειδες) κ.λ.π - Άκουσα που ρωτήσατε για την τάδε στάση. Είναι αυτή που θα κατεβώ και εγώ. Τώρα όμως καταθέτω στους άλλους στοιχεία από μένα και τους δίνω ευκαιρία αν θέλουν να μάθουν για μένα και να φανταστούν πως είμαι. Λίγοι από τους φίλους της παρέας ξέρουν το φύλο μου. Υποθέτω πως οι περισσότεροι με θεωρούν μη καθορισμένου (σύμφωνα με την επικρατούσα αντίληψη) φύλου. Με διασκεδάζει αυτό και συγχρόνως η αποδοχή τους με κάνει να σκέπτομαι πως τουλάχιστον σε ένα μέρος του πληθυσμού, (ίσως το δείγμα δεν είναι αντοπροσωπευτικό) οι συνάνθρωποι με προβλήματα ταυτότητας φύλου είναι αποδεκτοί.Ένας άλλος λόγος που μπήκα στο βλογγ είναι η αίσθηση μοναξιάς. Ξέρεις έχω πάρα πολύ κόσμο γύρω μου. Μιλάμε με ειλικρίνια είπαμε. Από όλλο αυτό τον κόσμο (όχι μόνο του χωριού) εισπράτω αποδοχή, αναγνώρηση, σεβασμό και αγάπη. Όμως όλη αυτη η εκτίμηση που μου έχουν είναι για μένα ένα βαρύ φορτίο. Δεν αντέχω να το σηκώνω. Θέλω κάποιοι που δεν με ξέρουν(ίσως αλιώς δεν θα το έκαναν) να με βρίσουν αν πρέπει και να μου πουν¨"σκατά" είσαι "σκατά" Ένας φίλος βλογγερ νομίζω πως το έκανε μόνο που δεν μου ειπε το γιατί. Και έχω παράπονο γιατί έφτασα μέχρι τη βρύση αλλά δεν ήπια νερό..Οι άνθρωποι γύρω μου αποδέχονται όσα κάνω και λέω και δεν είναι δυνατόν να είναι όλα σωστά. Γιατί δεν μου το λένε. Φεγγάρι...Είπα πάρα πολλά. Να ξέρεις όμως ότι είπα αλήθειες. Δεν ξέρω αν έδωσα απάντηση στο ερώτημά σου. Αυτές είναι πρώτες σκέψεις. Ίσως , αλοίμονο , υπάρξει και συνέχεια. Κάνω την ευχή όλοι οι φίλοι να είναι ειλικρινείς. Αλλοιώς τι νόημα θα είχε η φλυαρία..
Διακρίνω μια λανθάνουσα προσωπικότητα ψυχαναλυτή ή κάνω λάθος; Εμπιστεύεσαι περισσότερο την γνώμη των άλλων από την δική σου; Είναι σαν να θέλεις να φτιάξεις πορτραίτο με ένα μόνο χρώμα από την στιγμή που διαθέτεις εκατοντάδες από δαύτα και πανέμορφα. Δεν είναι αδικία για τον πίνακα;
Θα το σκεφτώ. Μπορεί να έχεις δίκιο. Η αλήθεια ΕΙΝΑΙ αυτή. Έχω πολλά χρώματα μέσα μου και δεν σταματώ ποτέ να μαζεύω. Αλλά γιατί πιστεύειις πως δεν τα χρησιμοποιώ για να φιάξω τον πίνακα? Αν η προσωπικότητα του ψυχαναλυτή είναι ιδιιαίτερη (δεν το πιστεύω, γιατί το να καταλαβαίνει κανείς τον άλλον είναι θεμα ακοής) τότε αυτό που είπες θα μπορούσε να δώσει κάποια απάντηση σε μερικά ερωτήματά μου. Π.Χ γιατί με ελκύουν γενικά οι άνθρωποι που από τα μάτια τους φαίνεται πως έχουν εσωτερική ζωή και πως δεν ζουν απλά την μιά μέρα μετά την άλλη. Αυτό μου το βίτσιο με έχει φέρει πολλές φορές σε απόγνωση. Γιατί με έχει φέρει κοντά σε ανθρώπους με ψυχοπάθεια. Η απόγνωση για το "καλοκαίρι που έρχεται " στα κύμματα είναι μιά από αυτές. Ίσως χρειάζομαι εγώ ψυχανάλυση? Ξέρω πως θα το σκεφτείς και σε ευχαριστώ...
Γιατί περιμένεις να μάθεις ποιός είσαι από τις γνώμες των άλλων; Τι παραπάνω ξέρουν οι άλλοι για σένα από αυτό που ξέρεις εσύ για τον εαυτό σου;
Την ζωή την ζει ο καθένας με τον τρόπο του και είναι πρωταγωνιστής στο ίδιο του το σκηνικό. Τώρα αν αναλώνεται να γυρνάει τα θέατρα των άλλων και μόνο, κινδυνεύει να μείνει χωρίς ατάκες. Τώρα όσο για την ψυχανάλυση είναι ωραία άσκηση του μυαλού και μόνο. Πιθανά να σε βοηθάει σε κάτι που πρέπει να κάνεις μόνος σου:εσωτερική αναζήτηση.
(τα ανωτέρω είναι ατάκες από το δικό μου θέατρο)
Το γιατί blogάρουμε, νομίζω το έθεσε σωστά το fractal. Κάθε άνθρωπος και ένας λόγος.
Αν υπάρχει ανθρώπινη φιλία; Και βέβαια υπάρχει. Μου έχουν σταθεί φίλοι σε δύσκολες περιστάσεις και το λέω κατηγορηματικά.
Αν υπάρχει ανάμεσα στα δυο φύλα; Ειλικρινά δεν ξέρω. Όταν ήμουν έφηβη το υποστήριζα ευθαρσώς. Το πίστευα ειλικρινά. Τώρα δεν ξέρω. Απλά δεν ξέρω. Η πολύ τριβή και η οικειότητα μπορεί να οδηγήσει και σε έλξη. Άπειρα τα παραδείγματα στη ζωή μας.
Δεν υποστηρίζω ότι αγαπάμε με πρόθεση. Πιστεύω ότι αποζητούμε την αποδοχή και την ανταπόκριση στην αγάπη μας.
Για μένα αγάπη σημαίνει να νοιάζομαι, να φροντίζω, να προστατεύω. Συνειδητά ή ασυνείδητα περιμένουμε από το έτερο μέλος ανταπόδοση.
Δεν αγαπάμε όλους με τον ίδιο τρόπο. Άλλη η αγάπη μάνας παιδιού, άλλη προς φίλο, άλλη σε γνωστό.
Μπορεί να μη λύνουμε τα προβλήματά μας κάνοντας τα γνωστά αλλά μπορεί να ξελαφρώνουμε. Ένα είδος εξομολόγησης.
Τελικά αυτή η επικοινωνία μας φέρνει πιο κοντά; Είναι κάτι που και εγώ το σκέφτομαι τελευταίως.
Το φρακταλ δήλωσε πως επιθυμεί να ακούσει και αρνητικά σχόλια. Όλοι τα αποφεύγουμε. Δεν είμαστε έτοιμοι να τα αποδεχτούμε πιστεύω.
Αν άφησα κάτι ασχολίαστο επισήμανε το σε παρακαλώ.
φιλικά
Φίλε μου Φεγγάρι, εδώ όντως με προβλημάτισες και με έκανες να ψάχνομαι να βρω γιατί μου κώλυσε το Μπλογκάρισμα, ποια εσωτερική ανάγκη με κάνει να επικοινωνώ μέσω Blogging.
Είχα μια πολύ έντονη ζωή για πολλά χρόνια με συνεχείς αλλαγές και πολύ κόσμο γύρο μου, και ξαφνικά όλα αυτά εξαφανίστηκαν.
Όπως είχα γράψει κάποτε στο fractal «Πολύ νωρίς στη ζωή μου συνειδητοποίησα ποιος είμαι ή ποιος ήθελα να είμαι. Αποφάσισα να ΜΗΝ είμαι αυτός που ήθελαν οι άλλοι αλλά αυτός που ανακάλυψα ότι είμαι και από τότε βρίσκομαι σε πλήρη ηρεμία με τον εαυτόν μου. Με άλλα λόγια δεν ψάχνομαι αλλά ούτε και δογματικός είμαι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι απέχω από προβληματισμούς.» ξέρω ποιος θέλω να είμαι και τι θέλω από τη ζωή και ένα από αυτά είναι η επικοινωνία μου με τους ανθρώπους, έστω και μέσω Blogging.
Η επικοινωνία ανακάλυψα ότι δεν είναι ίδιον των ανθρώπων, αυτήν την επικοινωνία την έχουν ανάγκη ακόμα και τα ζώα.
Να είσαι καλά φίλε Φεγγάρι από gskastro
Καλώς σε βρίσκω
Γιατί μπλογκάρουμε?
Μόνο για τον εαυτό μου μπορώ να μιλήσω:
το γράφω στον τίτλο του μπλόγκ μου
Καλώς σε βρίσκω επίσης kostaslogh. Δεν χρειάσθηκε να μπω στο blog σου για να δω τι πιστεύεις. Η προτροπή σου φανερώνει το προσδοκούμενο.
Φίλε μου Φεγγάρι, τι γίνεται έχεις καιρό να αναρτήσεις. Βάζεις ενδιαφέρουσες αναρτήσεις, γιατί αυτή η ανάπαυλα;
Να είσαι καλά gskastro
Δημοσίευση σχολίου