Κάθε φορά που πιάνω τον εαυτό μου να χαζεύει έξω από την βιτρίνα του «Ελευθερουδάκη» ή να περιπλανιέται ανάμεσα στα ράφια του «Πρωτοπορία» αναπολώ με νοσταλγία την εποχή που κατέβαινα, μικρό παιδί, στο βιβλιοπωλείο «Ατλαντίδα», για να μαζέψω υλικά για τα όνειρα μου. Με όσα πολύτιμα είχε ο κουμπαράς και η τσέπη μου αγόραζα σκέψεις, εικόνες και πολλή φαντασίωση. Την ίδια συγκίνηση και αγάπη νοιώθω σχεδόν πάντα και για κάθε άλλο εραστή του ίδιου με εμένα όνειρου. Κάποιες φορές μάλιστα αισθάνομαι τόσο ξεχωριστά «κοντά» του που συνειδητά ή ασυνείδητα τον χρήζω πρωταγωνιστή σε κάποιες από τις περιπέτειες και ταξίδια που είχα την χαρά να γευτώ και να απολαύσω. Με αυτό το κόλπο και πονηριά μπορώ ακόμη και σήμερα αβίαστα είτε μόνος μου είτε με παρέα να δραπετεύω συστηματικά από τον σκοτεινό κόσμο της πραγματικότητας στην φωτεινή φαντασίωση που είμαι διαρκώς παγιδευμένος.
Κατευόδιο λοιπόν αγαπημένε και άγνωστε συνταξιδιώτη, έχουμε ακόμη πολλές εικόνες μπροστά μας. Κάποιες από αυτές θα ξεχαστούν, κάποιες θα μείνουν χαραγμένες μέσα μας. Η διάθεση μας όμως για εξερεύνηση θα μείνει πάντα η ίδια και δυνατή μιας και αυτή η ιδιαιτερότητα είναι η αίσθηση της ίδιας μας της ζωής.
Κατευόδιο λοιπόν αγαπημένε και άγνωστε συνταξιδιώτη, έχουμε ακόμη πολλές εικόνες μπροστά μας. Κάποιες από αυτές θα ξεχαστούν, κάποιες θα μείνουν χαραγμένες μέσα μας. Η διάθεση μας όμως για εξερεύνηση θα μείνει πάντα η ίδια και δυνατή μιας και αυτή η ιδιαιτερότητα είναι η αίσθηση της ίδιας μας της ζωής.
3 σχόλια:
Ένα καινούριο όνομα, μια καινούρια παρουσία στα σχόλια μου.
Ένα όνομα που σε κάνει να ονειρεύεσαι,- κάπου έχω γράψει ότι με εμπνέει η σελήνη- μια παρουσία με ωραίο λόγο. Έναν λόγο μεταφορικό; Ποιητικό; Κρύβει μιαν αλήθεια; Αποκαλύπτει ένα όνειρο;Ο καιρός θα δείξει. Εσύ πάντως ξέρεις καλύτερα ο χρόνος τι μας αποκαλύπτει. Μόνο μερικά δις.
Δεν σου κρύβω ότι το κείμενο σου με χαροποίησε. Μ’ έκανες να νιώσω σημαντική. Να σου πει κάποιος ότι μέθυσε με τον λόγο σου!!!
Δεν σου κρύβω ότι νιώθω λίγη. Μου έβαλες στόχο μεγάλο, απραγματοποίητο.
Πώς να τον πετύχω; Δεν έχω τα εφόδια που μου προσάπτεις. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μην κάνω τίποτε.
Ν’ αφήσω την «έμπνευση» να έρθει μόνη της (όπως κάνω πάντοτε άλλωστε), και να ελπίζω ότι κάποτε κάτι θα σε αγγίξει .
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην παρέα σου και σε σένα. Τον στόχο τον πέτυχες έτσι κι αλλιώς μιας και έκανες κάτι που μέχρι στιγμής κανένας δεν έκανε: Το μπουκάλι γύρισε άθικτο και όμορφα διακοσμημένο.
Έπειτα ήταν γεμάτο με κρασί που πρώτη (ουσιαστικά) φορά πρόσφερε επισκέπτης του ακατάστατου καβουκιού μου.
Για μας που μπερδευόμαστε αναζητώντας φιγούρες της ψυχής μας, η «έμπνευση» έχει τον πρώτο λόγο. Εις το επανιδείν
ΥΓ Φεύγοντας βιαστικά, λησμόνησα να κλείσω την μπαλκονόπορτα, ελπίζω κάποιος από όλους όσους βρίσκονταν εκεί κοντά να το φρόντισε. Απόψε φυσάει βορηάς.
Το πανταχού παρών Fractal που ξέρει και από βοριάδες την έκλεισε. Περιπλανήσου ήσυχος στο στερέωμα.
Δημοσίευση σχολίου