Παράθυρο στο παρελθόν

Παράθυρο στο παρελθόν

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2008

Υπερβολές;

Αναδημοσιευμένο από "ΚΑΛΗΜΕΡΑ" 958fm
"Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, τουλάχιστον για μένα προσωπικά, ότι το κράτος, η επίσημη πολιτεία έχει υποχρέωση να φροντίζει, όχι κανακεύοντας, ούτε δωροδοκώντας, αλλά παρέχοντας τα βασικά για τη μόρφωση, την ανάπτυξη και τη δημιουργικότητα των πολιτών της χώρας. Κι εκεί, το να διεκδικείς τα αυτονόητα είναι όχι δικαίωμά σου αλλά υποχρέωσή σου, κυριολεκτικά.Άλλο τόσο όμως είναι αυτονόητο για μένα να φροντίζεις την ζωή σου, να έχεις αξιοπρέπεια και να σέβεσαι τον εαυτό σου. Τώρα, γιατί μου ήρθε αυτό; Γιατί βλέπω τα κανάλια να περιφέρονται στην περιοχή του σεισμού της Πελοποννήσου. Έτσι μιλάει όλος ο κόσμος ή τα καναλια επιλέγουν τι πουλάει περισσότερο; Ό,τι κι αν γκρέμισε ο σεισμός, μα αποθήκη, μα σπίτι ετοιμόροπο, ούτως ή άλλως, μα καλύβα, η απαίτηση είναι μία, να έρθει το κράτος να το χτίσει τώρα, καινούριο, γερό... Ναι, ο σεισμός είναι μια μεγάλη, εννοείται απρόσμενη, φυσική καταστροφή που προξενεί συμφορές, φόβο και οι έλληνες όμως, γενικά, και ας ακούγεται υπερβολικό, -αυτοί που μιλάνε στα κανάλια να πω; άντε, αυτό να πω- είμαστε απαράδεκτοι και σε αυτές τις περιπτώσεις.Πες είμαι από προσφυγική οικογένεια, πες μεγάλωσα στη Μακεδονία όπου οι άνθρωποι δε χαμπαριάζουν, δεν είχαν άλλωστε και ποτέ ευνοϊκή μεταχείριση από την κεντρική πολιτική εξουσία, έζησα τους γονείς μου, τους ανθρώπους γύρω μου να ανασκουμπώνονται και να φτιάχνουν ξανά και ξανά τη ζωή τους. Να διεκδικούν, βεβαίως, αλλά κημπάρικα, πώς να στο πω αλλιώς;
Τον πόνο το σέβομαι, την απώλεια απίστευτα, το να ζεις όμως χρόνια στα λυόμενα, κι αυτό το είδαμε, περιμένοντας το κράτος να σε τακτοποιήσει, αυτό δεν μπορώ καν να το καταλάβω.
Κάνε κάτι και διεκδικησε ό,τι πραγματικά δικαιούσαι, ναι.
Μην αφήνεις τα επίσημα χείλη ούτε να σου τάζουν ούτε να σε δωροδοκούν.
Μην τους αφήσεις να λειτουργούν ως λειτουργοί κόμματος αλλά απαίτησε να είναι λειτουργοί του δημόσιου (καλού ή συμφέροντος, όπως θέλεις πες το).
Αλλά αυτό το "ας μου το φτιάξουν", δεν το καταλαβαίνω.
Και σε βάθος χρόνου είναι πιστεύω κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο. Πρώτον γιατί υποτιμάς τον εαυτό σου. Μετά γιατί όταν πραγματικά θα πρέπει να διεκδικήσεις κάτι, όχι την καλύβα να στην κάνουν καινούρια, έχεις αποδυναμώσει την διεκδίκησή σου με τη στάση σου. Άσε που μαθαίνεις κάποιους εκεί ψηλά ότι αν σε πληρώσουν τους ψηφίζεις κιόλας, βάζεις τις ανάγκες σου σε δημοπρασία. Και τέλος -τέλος δίνεις και το άλλοθι σε επίσημη πολιτεία να μην πράξει τα αυτονόητα όπως λέγαμε στην αρχή. Κι επειδή, ακούω να λένε να λένε για την Αμερική, και αυτοί που τα λένε νομίζουν ότι είμαστε πολύυυ καλύτεροι εμείς οι ελληνάρες, θα σου πω μια ιστορία όπως μου την διηγήθηκε η φίλη μου η Βίκυ που ζει μόνιμα στην Αμερική εδώ και πολλά χρόνια. Μένει στη Φλώριδα, μια περιοχή που δοκιμάζεται σχεδόν μόνιμα από φυσικές καταστροφές, κυρίως τυφώνες. Κάποια περίοδο λοιπόν τα πράγματα ήταν πολύ άγρια εκεί και της τηλεφώνησα να μάθω τι συμβαίνει, πώς είναι όλοι στην οικογένεια. Τι είπε λοιπόν ότι πράγματι τα πράγματα είναι δύσκολα. Πολλές καταστροφές παντού, ο τυφώνας δεν αστειεύτηκε. Σπίτια κατεστραμμένα. Δέντρα ριγμένα στους δρόμους. Πολλα προβλήματα. Κάποια στιγμή χτυπάει την πόρτα της η γειτονισσά της. Μεγαλύτερη σε ηλικία από την ίδια, παλεύει χρόνια με τον καρκίνο, δεν έχει περάσει και λίγα. Της λέει "Βίκυ, εμείς είμαστε λίγο πιο μακριά από την ακτή και εκεί, στα παράλια, έχουν μεγάλες συμφορές. Οι άνθρωποι εκεί έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και τα συνεργεία θα μείνουν να δουλέψουν στις ακτές πολλές μέρες. Στη γειτονιά λέμε να μαζεψουμε χρήματα να νοκιάσουμε ένα φορτηγό να συγκεντρώσουμε κάποια αντικείμενα που είναι επικινδυνα από το δρόμο και τις αυλές μας και πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα, θέλετε να συμμετέχετε;"Θα μπορούσε ποτέ αυτό να συμβεί στην Ελλαδα;Η ιστορία της φίλης μου έχει και μια ακόμη "λεπτομέρεια". Όταν συνέβη, ό,τι συνέβη ήταν προεκλογική περίοδος, μάλιστα για πρώτη φορά μου έλεγε η Βίκυ ήταν τόσο "θερμή" προεκλογική περίοδος, υπήρχαν σημαίες των υποψηφίων στις αυλές, ο καθένας δήλωνε τι είχε πρόθεση να ψηφίσει. Πήγαιναν λοιπόν τα κανάλια στα σπίτια των ψηφοφόρων της αντίπαλης της κυβέρνησης παράταξης και ρωτούσαν για να ψαρέψουν λαυράκια. Τσίφος. Εκεί τους έλεγαν ότι, ναι, έχουν πληγεί, βεβαίως και είναι πολιτικοί αντίπαλοι του κυβερνώντος κόμματος, αλλά η μεγάλη φυσική συμφορά είναι φυσική συμφορά. Μάλιστα. Μόνο δύο μίλησαν λάβροι και είπαν "η κυβέρνηση, το κράτος...", ουρλιάζοντας. Τους ήξερα, λέει η Βίκυ, ήταν ...Έλληνες.Γι' αυτό σου λέω, άστα... "

Χωρίς σχόλια για να μην χαλάσει το νόημα που δίνεται από κείμενο. Τα σχόλια γίνονται "σιωπηλά" μέσα μας για να έχουν δύναμη να ακουστούν ηχηρά έξω μας. Καθένας με την ευθύνη του. Η λέξη "κημπάρικα" εξηγείται μέσα στο προαναφερθέν blog.

4 σχόλια:

fractal είπε...

Σε πέτυχα λοιπόν φεγγάρι. Αλλά όχι πριν αφήσω μήνυμα για σένα στο σπίτι του gskastro (transient)

Βαρυποινίτης είπε...

Τα καλά σου λόγια με αιφνιδίασαν και με συγκίνησαν τόσο που δεν μπορώ παρά να μείνω σιωπηλός. Αλλά και αυτή η "σιωπή" μου είναι η καλύτερη απάντηση που μπορεί να χαρίσω σ'εσένα και τους φίλους σου. Είμαι παντού όπου και να στείλεις το μήνυμα σου εσύ και οι υπόλοιποι, αν και δύσκολα (πρέπει να ομολογήσω) μπορώ να παρακολουθήσω τα τρεχαλητά σας.

Ανώνυμος είπε...

Φεγγάρι φεγγαράκι τι ωραία που τα λες, κάνεις τις αναμνήσεις να επαναστατούν και να θέλουν να βγουν από την φυλακή τους. Την ώρα που διάβαζα την αφιέρωσή σου, μου ερχόταν η μυρουδιά του φρέσκου βιβλίου.
Πολλές φορές ακόμα και σήμερα πηγαίνω στα βιβλιοπωλεία και ψάχνω τα ράφια, δεν το κάνω για να αγοράσω βιβλίο αλλά για να ρουφήξω στα σωθικά μου αυτή την υπέροχη μυρουδιά του που μου έχει μείνει ανάμνηση από μικρό παιδί.
Όσο για τις «Υπερβολές;» έχω ήδη αφήσει σχόλιο στην Κωνσταντινιά στην αντίστοιχη ανάρτηση.
Να είσαι πάντα καλά gskastro

Βαρυποινίτης είπε...

Καλέ μου gskastro και fractal με τα σχόλια σας ποτέ δεν περίμενα να νοιώσω ομορφότερα από όσο ένοιωσα όταν έγραφα την "αφιέρωση". Το έγραφα γιατί αγαπούσα τον εαυτό μου. Ταυτόχρονα όμως έδωσα αγάπη και σε άλλους. Αυτό εννοούσα όταν έλεγα στην ανάρτηση της Κωνσταντινιάς με θέμα Νίτσε πως όταν αγαπάς τον εαυτό σου πραγματικά και με αξία, είναι σαν να αγαπάς τον διπλανό σου.
Νάστε καλά
ΥΓ Τώρα για το σε ποιά ανάρτηση βρίσκομαι αυτό το αγνοώ.