Παράθυρο στο παρελθόν

Παράθυρο στο παρελθόν

Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του "δραπετεύειν" Επεισόδιο 9o

Η ελευθερία πρόσβασης στο φαρμακείο και η σχέση του με την Άννα μοιραία οδήγησαν σε κατάσταση σταδιακής ηθικής κατάρρευσης. Σε κάποιο αιφνιδιαστικό έλεγχο διαπιστώθηκε τεράστιο έλλειμμα ναρκωτικών ουσιών και σκευασμάτων στο Κέντρο Υγείας. Σαν υπεύθυνος αποπέμφθηκε από το ιατρικό σώμα χωρίς όμως να διωχθεί ποινικά μιας και δεν υπήρχαν στοιχεία για την ενοχή του. Αργότερα βρήκε τρόπο να εξαφανίσει τα ίχνη του και να προσχωρήσει στην Εκκλησία ως κληρικός. Χρησιμοποίησε το ιερατικό σχήμα για κάλυψη και έτσι κατάφερε να επεκτείνει την εμβέλεια των δραστηριοτήτων του στις φυλακές. Επίσημα λειτουργούσε ως εξομολογητής ανεπίσημα ως προμηθευτής θανάτου σε μορφή άσπρης σκόνης.
Έστριψα στην επόμενη γωνία, πέρασα το ιατρείο και έφτασα στο «στούντιο». Μπήκα στον χώρο χωρίς διάθεση. Στην αλλαγή των στάσης μου σημαντικό ρόλο έπαιξε η έλευση της Πασχαλιάς. Η παρουσία της επιδρούσε παράξενα πάνω μου και από τότε που εμφανίσθηκε ένοιωθα μια επιρροή εντελώς διαφορετική και ασυμβίβαστη με αυτή που θα δικαιολογούσε η διαφορετικότητα των φύλων μας.
Ένοιωθα επιτακτική την ανάγκη να διακόψω και να απομακρυνθώ από τις «δουλειές» που είχα ανοίξει. Αυτό όμως έμοιαζε ακατόρθωτο τώρα που η επιχείρηση είχε γιγαντωθεί απρόσμενα και ο κύκλος των εμπλεκομένων είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις. Ήμουν λοιπόν παγιδευμένος όπως ένα αγρίμι στην άκρη του γκρεμού, σε μια λεπτή ισορροπία διατηρούμενη με συναινέσεις και υποχωρήσεις. Από την άλλη, είχα ζήσει πολύ καιρό σε απομόνωση και αυτό μου χάρισε το προνόμιο να σκέπτομαι απλά και χωρίς σπασμωδικές κινήσεις και αντιδράσεις. Γνώριζα καλά και δεν είχα την παραμικρή ψευδαίσθηση για την πραγματικότητα και την λογική της ανθρώπινης φύσης. Οι κανόνες του παιχνιδιού σε θέματα σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους δεν είχαν αλλάξει καθόλου από τότε που η κοινωνική συμβίωση έγινε μια αναγκαιότητα. Πάντα επικρατούσε ο νόμος του ισχυρού και τώρα ισχυρός δεν ήμουν εγώ αλλά ο Χρήστος. Σε ενδεχόμενη αποκάλυψη, τον Χρήστο τον περίμενε μια απόταξη, δηλ. μια απόλυση χωρίς σύνταξη. Εμένα όμως με περίμεναν οι ανώμαλοι, οι παιδεραστές και οι όλοι οι δυσαρεστημένοι από την διακοπή των «σειρών» και «επεισοδίων». Στο βάθος του μυαλού μου όμως υπήρχε η ελπίδα. Πίστευα πάντα ότι τη φύση δεν ενδιέφεραν οι ανθρώπινες επινοήσεις. Η εντροπία που αντιμάχεται την τάση για οργάνωση και συγκέντρωση της δύναμης και εξουσίας, προσφέρει απλόχερα την ευκαιρία στους αδύναμους να αντεπεξέρχονται στην καταπίεση και την επιβολή. Αρκεί να ψάξει κάποιος περισσότερο στα ψυχικά αποθέματα του και θα μπορέσει να διακρίνει εξυπνάδα, θάρρος, πίστη, επιμονή και ένα σωρό άλλες ικανότητες που σε έναν ισχυρό βρίσκονται παροπλισμένες και αδρανοποιημένες. Η παρακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα απελευθερωτικά κινήματα, η πρόοδος των μεταναστών παρά τις αντίξοες συνθήκες αποτελούν ελάχιστες αποδείξεις για το αληθές του συλλογισμού μου. Πάνω σε αυτή τη γνώση στηριζόμενος έκτιζα τις ελπίδες μου και αναζητούσα τα ψυχικά αποθέματα και δυνάμεις που θα μου έδιναν την λύτρωση.

Δεν υπάρχουν σχόλια: