Η αβάσταχτη ελαφρότητα του "δραπετεύειν" Επεισόδιο 6o

Αυτός ήταν ο δεσμοφύλακας Χρήστος και έτσι όπως περιέγραψα έμελλαν να εξελιχθούν οι σχέσεις μας. Είναι μοιραίο όποτε οι άνθρωποι συγχρωτίζονται, με το ζόρι ή με δική τους συναίνεση και επιθυμία, να αλλάζουν. Με τον καιρό η πανταχού παρούσα εντροπία και το κοινό συμφέρον και ανάγκη αμβλύνει και τις πιο διακριτές διαφορές δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ομάδες με ομοιόμορφη συμπεριφορά και δυναμική. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά σε όλες τις μορφές και εντάσεις. Είναι γνωστή η αλληλεγγύη ανάμεσα στους στρατευμένους αλλά το ίδιο εύκολα μπορεί να εξηγηθεί η οικογενειακή συνοχή και αρμονία. Μέσα σε τέτοιες κοινωνικές ομάδες τα συνηθισμένα και αυτονόητα πολλές φορές ξεπερνιούνται όπως ξεπεράσαμε εγώ και ο Χρήστος την ενδογενή απόσταση ανάμεσα στους κρατούμενους και δεσμοφύλακες. Το κοινό συμφέρον και ανάγκη ήταν αρκετό να γεφυρώσει αυτήν την απόσταση από την μια στιγμή στην άλλη.
Αυτά σκεπτόμουν όσο διέκρινα την φιγούρα του να πλησιάζει προς το κελί μου. Παρόλο το αδιάφορο του βαδίσματος διέκρινα μια συγκρατημένη ανυπομονησία να τον πλημμυρίζει. Όταν μάλιστα έφτασε επιτέλους στο ύψος μου η ανυπομονησία του έγινε χείμαρρος ασυγκράτητος:
-Βρε μαλάκα ετοιμάσου να χεστούμε στο τάλιρο. Μόλις μας προέκυψε τεφαρίκι. Μια σούπερ γκόμενα βρίσκεται στην «αίθουσα υποδοχής» για τα «τυπικά».
Κατάλαβα αμέσως πως η νεοσύλλεκτη που ανέφερε ο Χρήστος ήταν η δική μου Πασχαλιά και το άκουσμα των λεγομένων του μου δημιούργησε ένα κύμα ζήλιας και απόγνωσης. Τα «τυπικά» ήταν μια διαδικασία που η παρακολούθηση της είχε έξτρα χρέωση και εμπορευσιμότητα. Είχαμε φροντίσει να τοποθετήσουμε κρυφές κάμερες με τέτοιο τρόπο και σύστημα που να μας εξασφαλίσει ένα σίγουρο πενηντάλεπτο χωρίς να υπολογίσουμε τις διαφημίσεις και διάφορα μηνύματα. Τα «τυπικά» περιελάμβαναν γδύσιμο, εντελλεχή εξέταση φυσικών κρυπτών για ναρκωτικά κυρίως και στο τέλος, πριν οι κρατούμενοι φορέσουν την ομοιόμορφη αμφίεση της φυλακής, η διαδικασία των λουτρών. Ένα πακέτο που ισοδυναμούσε σε εισπράξεις, με τα συνηθισμένα «γυρίσματα» ενός ολόκληρου μήνα. Φαντάστηκα την σκηνή που η αγαπημένη μου Πασχαλιά γινόταν ακούσια πρωταγωνίστρια σε αυτό το παράλογο σκηνικό και μελαγχόλησα.
-Πήρα άδεια για πάρτη σου. Θέλω τις καλλίτερες λήψεις και αν τα καταφέρουμε θα είμαστε έτοιμοι να κατακτήσουμε την αγορά ολοκληρωτικά.
-Κοίτα Χρήστο, είπα με βαριά καρδιά. Θα σε βοηθήσω αλλά θέλω μετά από όλα αυτά, να φροντίσεις να δω την θείτσα-Τατιάνα. Θέλω να εξασφαλίσεις την παραμονή μου στο αναρρωτήριο για τουλάχιστον μια μέρα.
-Έγινε ρε μαλάκα. Αλλά τι έπαθες. Για να θέλεις συνάντηση με την γριά, κάτι σε απασχολεί. Πρόσεχε γιατί δεν στέκει καλά τον τελευταίο καιρό. Χθες μου ζήτησε να …βάλω σήτα στο παράθυρο του ιατρείου γιατί.. ακούς… είδε φίδια να ανεβαίνουν τον τρίμετρο τοίχο.
Γέλασε πνιχτά και συνέχισε.
-Δεν θα σου συνιστούσα να την επισκεφτείς αυτές της μέρες.
-Δεν πειράζει Χρήστο, πιστεύω πως θα βρω τρόπο να επικοινωνήσω μαζί της.
Η θείτσα-Τατιάνα ήταν………